گوجه فرنگی بومی آمریکا جنوبی و مرکزی است و طی دوره استعمار اسپانیا به سایر نقاط جهان انتقال یافت. نام دیگر گوجه فرنگی در انگلستان و هلند «سیب عشق» است. گوجه فرنگی توسط خاندان قاجار به ایران وارد شد که نام بادمجان ارمنی یا رومی را به خود اختصاص داد.
بیشترین مصرف گوجه فرنگی خشک برای تهیه خورشت، سالاد، سوپ، پاستا، پیتزا و غذاهای فست فودی است که بایستی قبل از مصرف به مدت 15 الی 20 دقیقه در آب گرم قرار بگیرد تا نرم و قابل مصرف شود.
برخی افراد گوجه فرنگی خشک را پودر کرده و به جای رب گوجه فرنگی در غذا استفاده می نمایند که طعم لذیذی به غذا می دهد.
از نظر طب سنتی طبع گوجه فرنگی سرد و خشک است. گوجه فرنگی دارای خواص اشتها آور، ادرار آور، ضد نفخ، تقویت کننده اعصاب، خنک کننده، تصفیه کننده خون، ضد میکروب، نیرو بخش و نشاط آور است.
گوجه فرنگی از جمله محصولاتی است که می توانید با مصرف روزانه 1 عدد از آن کلسترول و فشارخون بالای خود را تنظیم نمایید.
طی تحقیقات اخیری که محققان بر روی بیماران مبتلا به HIV و هپاتیت B انجام داده اند، مصرف روزانه گوجه فرنگی در برنامه غذایی این بیماران تاثیر به سزایی در بهبود و درمان این بیماری ها مشاهده شده است.
